EN
From: Aleksandra Kondracka Amelie Cools POLAND
APPEAL FOR URGENT ASSISTANCE – PROTECTION OF A MINOR POLISH GIRL AND HER MOTHER
To:
Minister of Justice of the Republic of Poland And Attorney General
Mr. Zbigniew Ziobro
Secretary of State, Government Plenipotentiary for Human Rights
Mr. Marcin Warchoł
Undersecretary of State
Mr. Marcin Romanowski
Member of Parliament, Member of the Council of Ministers
Mr. Michał Wójcik
Deputy Prime Minister of Poland, President of the Law and Justice Party
Mr. Jarosław Kaczyński
Minister of Justice of the French Republic
Mr. Eric Dupond-Moretti
And All Politicians, Media Representatives, Associations, Foundations, National and International Human Rights Organizations, and Child Advocacy Organizations
My name is Aleksandra Kondracka, I am a mother of Amelie Cools. Please give me less than half an hour of your time, because these minutes can save my daughter’s life. I know that if I don’t tell this story today, it may be too late in a few days.
The system of INJUSTICE is quietly reaching out to me its tentacles so that, based on another European Arrest Warrant or the procedure under Article 211 of the CC, it can arrest me and forcibly take my daughter away from me. At the outset, I would like to direct my attention to Minister Michal Wojcik, who on 31.08.2023 participated in a press conference organized by the Ministry of Justice on the topic “Poland a country of freedom not oppression against families.” He described a situation in which Mr. Hermans, on the basis of absurd charges, had his children taken away and received Poland’s salutary assistance. He was threatened with a prison sentence abroad. With this thread I will move on to my case, which Minister Wojcik knows very well. He knows that I have been sentenced to a year in absolute prison in France, had my parental authority taken away with complete disregard for my person in the proceedings and ignored the wishes of my already teenage daughter. She is now to be placed in a Polish orphanage in aid of the French court, which pretends that we are dealing with a mediation center.
I am threatened with another European Arrest Warrant (I had my first detention by going to him for help, where I did not reach by serving a night in the hole about which I will tell you further). So I am very much asking you, Mr. Minister, to support and act in accordance with the law and the welfare of my daughter and my own, as a citizen of Poland. Poland, in which, as in her homeland, my daughter wants to remain, and from which she is to be violently and against her will expelled.
But one step at a time:
My 14-year-old daughter Amelie Cools and I are victims of the Polish and French “justice” systems that have been harassing us for 8 years. At the moment, we are afraid of – the forcible collection of my daughter for transfer against her will to an orphanage or to her “father,” and the incarceration of me in a French prison under a European Arrest Warrant. Through years of procedures, we are being deprived of access to basic human rights, child, defense rights, due process, in all the ongoing proceedings that take place with our participation. Since 2016, the case has been “watched” in the Ministry of Justice by, among others, Mr. Minister Michał Wojcik, Ms. Director Katarzyna Świeboda Miśkiewicz, Mr. Judge Dariusz Cieślik
Highlights of events:
In September 2015, after declaring at the gendarmerie station in Pornic my intention to leave home ( based on the document main courante – abandone de domicile conjugal) due to the physical and financial violence used against me by my then-husband’s physical, psychological and financial violence, I left France – a country to which I had traveled with my daughter, born in Poland in 2009, only on a trial basis. Upon returning to our homeland, I was the first to file an application for the exercise of parental authority and then a divorce petition. France, where the application for the exercise of parental authority was filed later and she was informed of the proceedings pending in Poland, proceeded and in the case without my participation only granted security interim to the main divorce case in such a way that it deprived me of parental authority over my daughter Amelie Cools. Subsequently, in the French divorce case initiated at the request of Mr. C., the French judge surrendered jurisdiction to Poland, but lied in her ruling that his divorce petition did not contain elements relating to the exercise of parental authority, even though these elements were a major part of it. By doing so, she wanted to illegally retain jurisdiction over proceedings concerning the child on French territory. Subsequently, a procedure was initiated in the territory of Poland for the recognition of this protective judgment in Poland, as well as proceedings in the Hague Convention Mode, which I eventually lost on 27.05.2019 ( III Nsm 334/16, hereinafter II Ca 1/17).
It was conducted by the District Court in Brzeg, presiding judge Dorota Matkowska, who, until the filing of the application, after being in Poland for less than a year, blocked the recognition of my application for the exercise of parental authority and sent the French court false statements about my alleged receipt of the application initiating proceedings on the same claim at the court in La Roche sur Yon. Subsequently, I was able to amend the proceedings under the Hague Convention pursuant to Article 577 of the Polish Code of Civil Procedure ( III Nsm 100/18 – Judge Tomasz Polak). This article implies that the guardianship court can change its order, even a final one, if the welfare of the person affected by the proceedings requires it. During a break in the last session of this modification proceeding, I accidentally managed to record, on a phone left in the courtroom, the judges hearing motions for evidence. The judges were depending, in my opinion, on the content of the order on a third party, they were working on a finished document, checking whether they had all the evidence ( working against me and requested by the opposing party).
In my opinion, there has been a conditioning of the recognition of applications wishes of third parties from outside. The chairman called this outsider during the break reassuring her that everything was under control. I made the recording public a few hours before the final order in the case was issued, and filed a notice of possible crime to the National Prosecutor’s Office.
It is. 19.11.2018, and I think a miracle is happening – for the first time the court rules in our favor – the court recognizes that it is necessary to change the decision on the surrender of the child in the Hague Convention Mode – for the sake of the child it is necessary to leave Amelie in Poland, with her mother (decision of the Opole SO in case II Ca 1196/18). My joy becomes premature, and only after this, what I call a slip-up of the court, the system shows me how brutally it can work. 23.01.2019 SA in Wroclaw declares in a closed session ( I Acz 925/18) the enforceability of the decision of the French court of 02.2016, when the French court in an expedited procedure issued a decision to temporarily deprive me of parental authority pending the main divorce case, which was later returned to the Polish jurisdiction.
The SA ignores the ruling issued earlier by the SO in Opole ordering the child to stay with me from 19.11.2019 in the case amending the decision issued in the Hague Convention proceedings (II Ca 1196/18), considering that the cases are not related. Despite the fact that they involve the same subject matter – the surrender of the child and also took place between the same parties.
Therefore the law of res judicata should be respected. The court deprived me indirectly of exercising parental authority over my daughter completely without my participation. During the proceedings in France, I was not given the right to speak and during the recognition of this decision, the court did not take this into account and deprived me of the indirect exercise of my authority in closed session. On the order issued on 23.07.2019, a cassation complaint was filed ( V CSK 389/19) finally dismissed on 13.11. of the same year. The Supreme Court recognizes that the enforceability of foreign court decisions can be issued – in closed session
- without hearing the requests for evidence in the proceedings
- without hearing the mother of the child to be collected
- without hearing the child to be executed
- with violation of the child’s will in a case involving the same claim – the surrender of the child.
Amelia Cools was twice heard by the courts in proceedings for her surrender under the Hague Convention and categorically, consistently refused to return. Despite the fact that the criminal case against the child’s father at the time of the decision was pending after more than 3 years, in cases involving claims and enforcement on minors, On 09.04.2019 Mr. C. files the first application for the forced removal of the of the child and placing him in a children’s home as a precaution (III Nsm 139/19) SSR Tomasz Polak dismisses the application, and the SO in Opole adds two complaints in the case (II Cz 579/19 and II Cz 580/19). 16.05.2019 – I learned that I am wanted by the criminal police in connection with the European Arrest Warrant. At that time, I contacted Poland’s then-Minister of Justice, Michal Wojcik, with the information that I am going to the Ministry of Justice for help. Mr. Wojcik is intimately familiar with the subject of the child, as he met with me about providing me with assistance just a few days earlier. This is 25.04.2019.
At the time, I indicated to him that I was very concerned about the European Arrest Warrant. In front of the very doors of the Ministry on Avenue of Roses 2, I am detained, without being identified, and then set down for the night “in the hole” by the ununiformed “headhunters” ( police criminal unit). The next day the Prosecutor’s Office does not even present me with a European Warrant of Arrest Warrant, it does not have the criminal case file from France, which is then pending, and is therefore obliged to release me. It comes to evident manual control of the detention procedure. On 04.09.2019, the SO in Warsaw refuses to release me to France on the basis of the EAW, recognizing that: “Aleksandra Cools was not deprived of her parental rights either in France or Poland (she is still not deprived of these rights), and she left France with her child in accordance with French law, it is impossible to assume that she could have committed the crime specified in the provision of Article 211 of the Penal Code (…) The Polish State, of which the Warsaw District Court is an emanation in the present case, has an inherent duty to protect its citizens from the actions of the authorities of foreign states that would actually or even potentially be detrimental to Polish citizens.
For the Warsaw District Court, the sacred and overriding principle in all cases in which minors could suffer is the protection of the child’s welfare. The transfer of Aleksandra Cools to France, given the content of the psychological opinion on the minor in the case file, would directly harm the welfare of the child and even expose her to health risks, in particular, would cause severe and irreversible consequences in the sphere of ethnicity, culture, Polish language, but above all, parental warmth and love, which she undoubtedly receives from her mother Aleksandra Cools. Consequently, it had to be considered that in the present case there is a serious, real and immediate fear of a violation by the French authorities of Article 8 of the European Convention on Human and Civil Rights (…)The positive obligations set forth in Art. 8 of the Convention may require the adoption of measures envisaged to secure respect for the rights guaranteed under that provision even in the sphere of relations between individuals (…)Bearing in mind, however, that the best interests of the child are paramount (ECHR judgment of 21-01-2014) requires, in particular, that “measures leading to the severance of ties with the family should be applied in exceptional cases, that is, only in those cases where the parents have proved to be particularly unworthy, or are justified by a compelling requirement affecting the interests of the child (…) Therefore, there is no doubt that taking children away from their parents, or a parent against the interests and welfare of the child without compelling and rational reasons, constitutes a violation of the above provision of the Convention. There is also no doubt that upon surrender to France, Alexandra Cools would not only be immediately placed in pretrial detention, but would actually lose her child. Thus, in the present case, it would also be necessary to consider the occurrence of the mandatory condition for refusal to surrender Alexandra Cools to the French authorities, as stylized in the disposition of Article 607p §1.5 of the Code of Criminal Procedure.”
After this incident, the Prosecutor’s Office of France conducted criminal proceedings without my participation and sentenced me to one year of absolute imprisonment. Returning to the description of the main events – despite this settlement, the father of the of the child does not deviate from forceful solutions. He applies for another forcible removal of the child for which he receives a decision on another dismissal. Eventually, however, the complaint against this decision goes to the desk of the judge who delivered Amelie Cools in the proceedings under the Hague Convention to France – Judge of the District Court in Opole Grzegorz Kowolik, who on 29.03.2022 upholds the father’s complaint and issues an order for the forcible removal of the already 13-year-old Amelie Cools on the basis of the protective order of 2016!!!! and so as early as May 2022 attempts are being made without our knowledge to forcibly take Amelie away.
On July 14, we learn from the media about the alleged disappearance of Amelka. As this is false information, I am afraid that this is another action related to the manual control of procedures, as happened with the European Arrest Warrant in 2019. Intuition does not fail. When I show up at the station of the District Police Station in Brzeg on Saturday, July 16, the police station conditions the end of the search with the need to hold a forced pickup of the child. It’s Saturday, and despite the fact that the courts are closed, a decision is made in a closed session to place Amelka in an orphanage facility in Skorogoszcz. The order is issued by Dorota Matkowska – the judge who conducted the case for the surrender of the child in the Hague Convention mode. Everything is done in express mode, on a service order addressed to the Deputy Commander of the District Police Station in Brzeg. It should be emphasized that at the time of the ambush organized on us, the activity was carried out, according to the information received from the receiving Deputy Chief of Police, on a top-down service order. Within two hours, two ladies superintendents and an employee of an orphanage in Skorogoszcz came to the station.
An attempt to place Amelka in a children’s home is thwarted by the child’s categorical refusal. The head of the probation house in Brzeg – Aneta Turowska, promises Amelka that she will treat her with respect and not like a game animal, and arranges a date for another pick-up assisted by her father. On 28.07.2022 in the morning, another hunt is organized – without the promised announcement. Superintendent Aneta Turowska arrives for the meeting assisted by the other superintendent and 5 police officers, two of them closely recording with cameras mainly my behavior during the event. The father of the child is brawling, defiant, threatening and destroying the property of the stairwell, destroying the glazing of the front door and moves away from the scene with impunity. Thanks to the fact that I was perfectly prepared for this ambush and have witnesses to the incident and recordings, the note of the incident prepared by the probation officer coincides gently with the truth, but protects the interests of the father more than the child. Despite the tragedy, the probation officers continue to carry out the 2016 French court collateral order, only the head of the Probation Team, Aneta Turowska, no longer contributes herself but sends her staff. Mr. Cools then files a subsidiary indictment against me under Article 211kk. In 2019, the Prosecutor’s Office in Nysa discontinues the proceedings against, and yet the prosecution is still pursued. The goal is important for the opposing party – when it leads to an indictment, I can be locked up in Poland or handed over to France for incarceration, since there I have already been, without participation and notification in the case, sentenced to one year of absolute imprisonment, of which the Ministry of Justice of Poland is informed. Therefore, the District Prosecutor’s Office in Brzeg has also tried and is trying to make an indictment out of the staging of my daughter’s alleged disappearance. In the period from May to July 2022, no one ever reported to me the search for my daughter and I met police employees with my daughter for shopping during this time and they did not mention to us about her alleged disappearance. In April 2023 in France, there was finally – after 8 years of Mr. C’s request for security – a main proceeding – for the assignment of parental authority. French Court of Appeals judge in Poitiers F. Bravo rejected all the motions filed by my attorney – to examine the father, to investigate his parental and paternal competence, to analyze the recording of the father’s behavior at the pickup, during which he allowed psychological violence and destruction of property in the presence of witnesses and services.
The judge did not allow me to participate in the proceedings and, most importantly, issued a false statement that the Polish court has not yet issued any order denying Amelie’s return to France. He therefore conceals the existence of documents that the Polish Ministry of Justice, as the central authority, was sending in the case. The French ex-officio lawyer assigned to me, Ms. Pascot, wrote 3 pages of defense in such a crucial case spanning 8 years, which she made available to me for verification a few days before the hearing date. Only thanks to the presence of my Polish counsel, Ms. Kamila Zagorska, at the case in Poitiers, the court was given a professional and complete position in the case. On 15.05.2023, the Poitiers Court issued a ruling ordering Amelie’s return to France. To make it look like no coercion was used against the child, it ordered Amelie to meet with her father, in order to rebuild their relationship, every first weekend of the month, from Saturday morning to Sunday evening at the mediation center in Skorogoszcz. For the child’s father had lied that the children’s home where Amelka was to be wrongfully placed under a protective order issued by the District Court in Brzeg was a child-friendly mediation center. There is no such center in Skorogoszcz. This is well known to the referent in the case, Judge Tomasz Polak, who himself led the case to change the decision to return the child to France, ordering her to remain in Poland. The current referral of Amelka to the center, issued by the District Family Assistance Center, does not take into account the new decision of 15.05.2023, and only specifies that Amelka is to be brought there (like a convict) from 09.09.2022. in the event that she is not brought there, penalties will be applied, and when she is not released to France from 01.12.2023, they will reach 800 euros a day! As I fear that the system is once again setting its snares on us so that this time I will be captured successfully under another procedure for a European Arrest Warrant or a criminal case under Article 211 of the Criminal Code, I beg for your help. The last time I was wrongfully arrested, without being identified by the criminal police in front of the Ministry of Justice, my phone was snatched from me and I found myself placed in detention overnight. If, once again, such a plan is carried out, then after detaining me, Amelka will be captured against her will and taken to an orphanage and then handed over to a stranger. To a person who for years has only shown interest in his daughter by using forceful solutions that violate the minor’s will. To a man who treats a now pubescent woman in a subjective manner, appears to be a Polish citizen in Poland. I would like to emphasize that Amelka does not speak his language while he does not speak Polish. I have the irresistible impression that in this case the system works on the principle, give me a person and I will find a paragraph on him. Ordinary law-breaking manual control of procedures, lack of access to fair judgment, exclusion of publicity, denial of access to inspect part of the files in key cases affecting my daughter’s teenage and adult life – all this must stop. I don’t demand much, only that our procedural and human rights be respected. For our country, so eagerly proclaiming its support and protection of families and children, to do it right and not just use slogans at politically favorable times and cases.
We ask for help from decision-makers, people who defend human and children’s rights. And to you wonderful observers, familiar friends, those harmed by the system and those who oppose such treatment of Polish citizens, I implore you to that you share, tag and also send this appeal by posting it in the social media comments of important people, decision makers, politicians. I ask you to send it to the email addresses indicated in the description with a request for feedback on what has been done in the case. It is so little and so much for us.
PL
Od: Aleksandra Kondracka Amelie Cools
POLSKA APEL O PILNĄ POMOC – OCHRONĘ MAŁOLETNIEJ POLKI
I JEJ MATKI
Do:
Minister Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polski Oraz Prokurator Generalny
Sz.P Zbigniew Ziobro
Sekretarz Stanu, Pełnomocnik Rządu ds. Praw Człowieka
Sz.P. Marcin Warchoł
Podsekretarz Stanu
Sz.P. Marcin Romanowski
Poseł, Członek Rady Ministrów,
Sz.P. Michał Wójcik
Wicepremier Polski, Prezes Partii Prawo i Sprawiedliwość,
Sz. P. Jarosław Kaczyński
Minister Sprawiedliwości Republiki Francuskiej
Sz.P. Eric Dupond – Moretti
Oraz Wszystkich Polityków, przedstawicieli mediów, stowarzyszeń, fundacji, organizacji krajowych i międzynarodowych broniących praw człowieka oraz dzieci
Nazywam się Aleksandra Kondracka, jestem mamą Amelie Cools. Proszę poświęćcie mi niespełna pół godziny swojego czasu, bo te minuty mogą uratować życie mojej córki. Wiem, że jeżeli nie opowiem tej historii dziś, to za parę dni może być za późno.
System NIEsprawiedliwości cicho wyciąga do
mnie swoje macki, aby na podstawie kolejnego Europejskiego Nakazu Aresztowania lub procedury z art. 211 kk móc mnie aresztować i siłą odebrać mi córkę. Na początku chciałam skierować moją uwagę do Ministra Michała Wójcika, który w dniu 31.08.2023 brał udział w konferencji prasowej zorganizowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości w temacie „Polska krajem wolności a nie opresji wobec rodzin”. Opisał on sytuację, w której Pan Hermans na podstawie absurdalnych zarzutów miał mieć zabrane dzieci i uzyskał zbawienną pomoc Polski. Groził mu za granicą wyrok więzienia. Tym wątkiem przejdę do mojej sprawy, którą Minister Wójcik zna doskonale. Wie, że we Francji jestem skazana na rok bezwzględnego więzienia, odebrano mi władzę rodzicielską z kompletnym pominięciem mojej osoby w postępowaniach i zignorowaniem woli mojej już nastoletniej córki. Obecnie ma ona zostać umieszczona w polskim domu dziecka w ramach pomocy dla sądu francuskiego, który udaje, że mamy do czynienia z centrum mediacyjnym.
Grozi mi kolejny Europejski Nakaz Aresztowania (pierwsze zatrzymanie miałam udając się do niego o pomoc, gdzie nie doszłam odsiadując noc na dołku o czym dalej opowiem). Bardzo proszę zatem Panie Ministrze o wsparcie i działanie zgodnie z prawem i dobrem mojej córki oraz moim własnym, jako obywatelek Polski. Polski, w której jako w swojej Ojczyźnie moja córka chce pozostać a, z której ma zostać przemocą i wbrew swojej woli wydalona.
Ale po kolei:Wraz z moją 14-letnią córką Amelie Cools, jesteśmy ofiarami nękających nas od 8 lat polskiego oraz francuskiego systemu wymiaru „sprawiedliwości”. W chwili obecnej obawiamy się – siłowych odbiorów mojej córki w celu przekazania jej wbrew jej woli do domu dziecka lub do „ojca”, oraz osadzenia mnie w więzieniu francuskim w ramach Europejskiego Nakazu Aresztowania. Przez lata procedur pozbawione jesteśmy dostępu do podstawowych praw człowieka, dziecka, praw do obrony, sprawiedliwego procesu, we wszystkich prowadzonych postępowaniach jakie mają miejsce z naszym udziałem. Od 2016 roku sprawie „przyglądają się” w Ministerstwie Sprawiedliwości m. in. Pan Minister Michał Wójcik, Pani Dyrektor Katarzyna Świeboda Miśkiewicz, Pan Sędzia Dariusz Cieślik.
Najważniejsze ze zdarzeń:
We wrześniu 2015 roku, po zgłoszeniu na posterunku żandarmerii w Pornic zamiaru opuszczenia domu ( na podstawie dokumentu main courante – abandone de domicile conjugal) ze względu na stosowaną przeciwko mnie przez ówczesnego męża przemoc fizyczną, psychiczną i finansową, opuściłam Francję – kraj, do którego wyjechałam z urodzoną w 2009 roku w Polsce córką jedynie na próbę. Po powrocie do naszej ojczyzny, jako pierwsza złożyłam wniosek o wykonywanie władzy rodzicielskiej a następnie wniosek rozwodowy. Francja, gdzie wniosek o wykonywanie władzy rodzicielskiej został złożony później i została poinformowana o postępowaniu toczącym się w Polsce, procedowała i w sprawie bez mojego udziału udzieliła jedynie zabezpieczenia tymczasowego do sprawy głównej rozwodowej w taki sposób, iż pozbawiła mnie władzy rodzicielskiej nad moją córką Amelie Cools. Kolejno we francuskiej sprawie rozwodowej, wszczętej na wniosek Pana C. sędzia francuska oddała jurysdykcję Polsce, ale skłamała w orzeczeniu, że jego wniosek rozwodowy nie zawierał elementów dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej, pomimo, że te elementy stanowiły główną jego część. Dzięki temu chciała bezprawnie zachować jurysdykcję postępowań dotyczących dziecka na terytorium Francji. Kolejno wszczęto na terytorium Polski procedurę dotyczącą uznania tego orzeczenia zabezpieczającego w Polsce oraz postępowanie w Trybie Konwencji Haskiej, które ostatecznie przegrałam 27.05.2019 ( III Nsm 334/16, dalej II Ca 1/17).
Prowadzone było ono przez Sąd Rejonowy w Brzegu, przewodniczącą Wydziału Sędzię Dorotę Matkowską, która do czasu złożenia wniosku, po niespełna rocznym pobycie w Polsce, blokowała rozpoznanie mojego wniosku o wykonywanie władzy rodzicielskiej oraz wysłała sądowi francuskiemu fałszywe oświadczenia o moim rzekomym odbiorze wniosku inicjującego postępowanie z tego samego roszczenia w sądzie w La Roche sur Yon. Następnie postępowanie w trybie Konwencji Haskiej udało mi się zmienić na podstawie art. 577 polskiego kodeksu postępowania cywilnego ( III Nsm 100/18 – Sędzia Tomasz Polak). Artykuł ten zakłada możliwość zmiany przez sąd opiekuńczy swojego postanowienia, nawet prawomocnego, jeżeli wymaga tego dobro osoby, której postępowanie dotyczy. Podczas przerwy ostatniego posiedzenia tego postępowania o zmianę, przypadkiem udało mi się podczas nagrać, na telefonie pozostawionym na sali sądowej, sędziów rozpoznających wnioski dowodowe. Sędziowie uzależniali, w mojej ocenie, treść postanowienia od osoby trzeciej, pracowali nad gotowym dokumentem, sprawdzali czy mają wszystkie dowody ( działające na moją niekorzyść i wnioskowane przez stronę przeciwną).
Według mnie doszło do uwarunkowywania rozpoznania wniosków życzeniami osób trzecich z zewnątrz. Przewodniczący podczas przerwy dzwonił do tej osoby z zewnątrz uspakajające ją, że wszystko jest pod kontrolą. Upubliczniłam to nagranie na parę godzin przed wydaniem postanowienia kończącego w sprawie i zaniosłam zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa do Prokuratury Krajowej.
Jest. 19.11.2018 roku i myślę, że dzieje się cud – po raz pierwszy sąd wydaje orzeczenie na naszą korzyść – sąd uznaje, że zmiana postanowienia o wydaniu dziecka w Trybie Konwencji Haskiej jest konieczna – dla dobra dziecka należy pozostawić Amelie w Polsce, przy matce (postanowienie SO w Opolu w sprawie II Ca 1196/18). Moja radość staje się przedwczesna i dopiero po tej, jak to nazywam wpadce sądu, system pokazuje mi jak może brutalnie działać. 23.01.2019 SA we Wrocławiu stwierdza na posiedzeniu niejawnym ( I Acz 925/18) wykonalność orzeczenia sądu francuskiego z 02.2016 roku, kiedy to sąd francuski w trybie przyspieszonym wydał decyzję o tymczasowym pozbawieniu mnie władzy rodzicielskiej do czasu przeprowadzenia sprawy głównej rozwodowej, która w późniejszym terminie została oddana jurysdykcji polskiej.
SA ignoruje wydane wcześniej przez SO w Opolu orzeczenie nakazujące pozostanie dziecka przy mnie z 19.11.2019 roku w sprawie zmieniającej decyzję wydaną w postępowaniu w trybie Konwencji Haskiej (II Ca 1196/18) uznając że sprawy nie są powiązane. Pomimo, iż dotyczą one tego samego przedmiotu sprawy – wydania dziecka a także toczyły się pomiędzy tymi samymi stronami, w związku z czym respektowane powinno być prawo rzeczy osądzonej.
Sąd pozbawił mnie nie bezpośrednio wykonywania władzy rodzicielskiej nad moją córką całkowicie bez mojego udziału. Podczas postępowań we Francji nie dano mi prawa się wypowiedzieć a podczas uznania tego orzeczenia sąd nie wziął tego pod uwagę i pozbawił mnie nie bezpośrednio wykonywania władzy na posiedzeniu niejawnym. Na wydane w dniu 23.01.2019 postanowienie złożona zostaje Skarga kasacyjna ( V CSK 389/19) ostatecznie oddalona 13.11. tego samego roku. SN uznaje, iż wykonalność orzeczeń sądów zagranicznych może być wydana – na posiedzeniu niejawnym
- bez rozpoznania wniosków dowodowych w postępowaniu
- bez wysłuchania matki dziecka, które ma być odbierane
- bez wysłuchania dziecka, którego egzekucja dotyczy
- z pogwałceniem woli dziecka w sprawie z tego samego roszczenia – wydania dziecka.
Amelia Cools dwukrotnie została wysłuchana przez sądy w postępowaniu o jej wydanie w trybie Konwencji Haskiej i kategorycznie, konsekwentnie odmawiała powrotu. Pomimo, iż sprawa karna przeciwko ojcu dziecka na moment wydawania decyzji była w toku. Po ponad 3 latach, w sprawach dotyczących roszczeń i egzekucji na małoletnich, W dniu 09.04.2019 Pan. C. składa pierwszy wniosek o przymusowe odebranie dziecka i umieszczenie go w ramach zabezpieczenia w domu dziecka (III Nsm 139/19) SSR Tomasz Polak oddala wniosek, a SO w Opolu doddala dwa zażalenia w sprawie (II Cz 579/19 oraz II Cz 580/19). 16.05.2019 roku – dowiaduję się, że jestem poszukiwana przez policję kryminalną w związku z Europejskim Nakazem Aresztowania. Wówczas kontaktuję się z ówczesnym Ministrem Sprawiedliwości Polski – Michałem Wójcikiem, z informacją, iż udaję się do Ministerstwa Sprawiedliwości o pomoc. Pan Wójcik dokładnie zna temat dziecka, gdyż spotykał się ze mną w sprawie udzielenia mi pomocy zaledwie parę dni wcześniej to jest 25.04.2019.
Wówczas wskazywałam mu, że bardzo obawiam się Europejskiego Nakazu Aresztowania. Przed samymi drzwiami Ministerstwa na Alei Róż 2 zostaję zatrzymana, bez wylegitymowania, a następnie osadzona na noc „na dołku” przez nieumundurowanych „łowców głów” ( jednostka kryminalna policji). Kolejnego dnia Prokuratura nie przedstawiła mi nawet Europejskiego Nakazu Aresztowania, nie posiada akt sprawy karnej z Francji, która wówczas jest w toku, w związku z czym zobowiązana jest mnie wypuścić. Dochodzi do ewidentnego sterowania ręcznego procedurą zatrzymania. W dniu 04.09.2019 SO w Warszawie odmawia wydania mnie Francji na podstawie ENA uznając, że: „Aleksandra Cools nie była pozbawiona praw rodzicielskich ani we Francji ani w Polsce (nadal tych praw pozbawiona nie jest), a Francję opuściła wraz z dzieckiem zgodnie z prawem francuskim, nie sposób przyjąć, ażeby mogła ona dopuścić się przestępstwa określonego w przepisie art. 211 kk (..) Państwo Polskie, którego emanacją jest w sprawie niniejszej Sąd Okręgowy w Warszawie, ma nieodrodny obowiązek ochrony swoich obywateli przed działaniami władzy państw obcych, które faktycznie lub choćby potencjalnie byłyby dla obywateli polskich krzywdzące.
Dla Sądu Okręgowego w Warszawie zasadą świętą i nadrzędną we wszystkich sprawach, w których mogliby ucierpieć małoletni, jest ochrona dobra dziecka. Przekazanie Aleksandry Cools do Francji, zważając na treść znajdującej się w aktach sprawy opinii psychologicznej dotyczącej małoletniej, bezpośrednio godziłoby w dobro dziecka, a nawet narażało je na zagrożenia zdrowia, w szczególności spowodowałoby ciężkie i nieodwracalne skutki w sferze etnicznej, kulturowej, języka polskiego, ale przede wszystkim ciepła i miłości rodzicielskiej, które niewątpliwie otrzymuje od swojej matki Aleksandry Cools. W konsekwencji uznać należało, że w sprawie niniejszej istnieje poważna, realna i bezpośrednia obawa naruszenia przez władze francuskie art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Obywatela (..)Pozytywne obowiązki określone w art. 8 Konwencji mogą wymagać przyjęcia środków przewidzianych w celu zabezpieczenia poszanowania praw gwarantowanych na mocy tego postanowienia nawet w sferze relacji między jednostkami (…)mając na względzie jednak, że dobro dziecka jest nadrzędne (wyrok ETPC z dnia 21-01-2014) wymaga w szczególności, by „środki prowadzące do zerwania więzów z rodziną były stosowane w wyjątkowych przypadkach, to znaczy jedynie w takich przypadkach, gdy rodzice okazali się szczególnie niegodziwi, bądź były uzasadnione istotnym wymogiem wpływającym na interes dziecka (..) Nie ulega zatem wątpliwości, że odbieranie dzieci rodzicom, czy rodzicowi wbrew interesom i dobru dziecka bez istotnych i racjonalnych powodów stanowi obrazę powyższego przepisu Konwencji. Nie ulega także wątpliwości, że po wydaniu do Francji, Aleksandra Cools nie tylko natychmiast trafiłaby do aresztu tymczasowego, ale faktycznie utraciłaby swoje dziecko. Tym samym w sprawie niniejszej rozważać należałoby także wystąpienie obligatoryjnej przesłanki odmowy przekazania Aleksandry Cools władzom francuskim, stypizowanej w dyspozycji art. 607p §1 pkt 5 k.p.k.”
Po tym zdarzeniu Prokuratura Francji prowadziła bez mojego udziału postępowanie karne i skazała mnie na rok bezwzględnego więzienia. Wracając do opisu głównego zdarzeń -pomimo tego rozstrzygnięcia ojciec dziecka nie odstępuje od rozwiązań siłowych. Wnosi o kolejny przymusowy odbiór dziecka na co otrzymuje on decyzję o kolejnym jego oddaleniu. Ostatecznie jednak zażalenie na to postanowienie trafia do referatu sędziego, który wydał Amelie Cools w postępowaniu prowadzonym w trybie Konwencji Haskiej do Francji – Sędziego Sądu Okręgowego w Opolu Grzegorza Kowolika, który 29.03.2022 roku uwzględnia zażalenie ojca i wydaje nakaz przymusowego odbioru 13-letniej już Amelie Cools na podstawie orzeczenia zabezpieczającego z 2016 roku!!!! i tak już w maju 2022 podejmowane są bez naszej wiedzy próby przymusowego odbioru Amelki, o których nie wiemy.
14 lipca dowiadujemy się z mediów o rzekomym zaginięciu Amelki. Jako, że jest to informacja nieprawdziwa obawiam się , że to kolejne działania związane ze sterowaniem ręcznym procedurami, jak miało to miejsce w przypadku Europejskiego Nakazu Aresztowania w 2019 roku. Intuicja mnie nie zawodzi. Kiedy w sobotę 16 lipca pojawiam się na posterunku Powiatowej Komendy Policji w Brzegu, ta warunkuje zakończenie poszukiwań, koniecznością odbycia przymusowego odbioru dziecka. Jest sobota i pomimo, iż sądy są zamknięte, zostaje wydane postanowienie na posiedzeniu niejawnym o umieszczeniu Amelki w placówce domu dziecka w Skorogoszczy. Postanowienie wydaje Dorota Matkowska – sędzia która prowadziła sprawę o wydanie dziecka w Trybie Konwencji Haskiej. Wszystko odbywa się w trybie ekspresowym, na polecenie służbowe skierowane do Zastępcy Komendanta Komendy Powiatowej Policji w Brzegu. Należy podkreślić, że w chwili organizowanej na nas zasadzki czynność były przeprowadzane, zgodnie z informacjami uzyskanymi od przyjmującego nas Zastępcy Komendanta Głównego, na odgórne polecenie służbowe. W ciągu dwóch godzin na posterunku pojawiły się dwie Panie kurator oraz pracownik domu dziecka w Skorogoszczy.
Próba umieszczenia Amelki w domu dziecka zostaje udaremniona przez kategoryczną odmowę dziecka. Kierownik izby kuratorskiej w Brzegu – Aneta Turowska, obiecuje Amelce, że będzie ją traktować z szacunkiem i nie jak zwierzynę łowną i umówi się na termin kolejnego odbioru w asyście ojca. 28.07.2022 roku w godzinach porannych dochodzi do zorganizowania kolejnego polowania – bez obiecanej zapowiedzi. Kurator Aneta Turowska przybywa na spotkanie z asystą drugiej kurator i 5 policjantów, z tego dwóch bacznie nagrywających kamerami głównie moje zachowanie podczas zdarzenia. Ojciec dziecka awanturuje się, wyzywa, grozi i niszczy mienie klatki schodowej tłumacząc w furii w drobny mak przeszklenie drzwi wejściowych i bezkarnie oddala się z miejsca zdarzenia. Dzięki temu, iż byłam doskonale przygotowana na tą zasadzkę i posiadam świadków zdarzenia oraz nagrania, notatka z przebiegu zdarzenia przygotowana przez kurator pokrywa się delikatnie z prawdą, ale bardziej chroni interesy ojca niż dziecka. Pomimo zaszłej tragedii kuratorzy nadal wykonują orzeczenie wydane w ramach zabezpieczenia sądu francuskiego z 2016 roku, jedynie kierowniczka Zespołu Kuratorów Aneta Turowska nie udziela się już sama tylko wysyła swoich pracowników. Następnie Pan Cools składa subsydiarny akt oskarżenia przeciwko mnie z art. 211kk. W 2019 roku Prokuratura w Nysie umarza postępowanie przeciwko, a mimo to nadal dąży się do jego prowadzenia. Cel jest dla strony przeciwnej istotny – kiedy doprowadzi się do aktu oskarżenia można mnie zamknąć w Polsce lub wydać Francji w celu osadzenia w więzieniu, gdyż tam zostałam już, bez udziału i powiadomienia w sprawie, skazana na rok bezwzględnego więzienia, o czym Ministerstwo Sprawiedliwości Polski jest poinformowane. Dlatego też Prokuratura Rejonowa w Brzegu z inscenizacji rzekomego zaginięcia mojej córki również próbowała i próbuje zrobić akt oskarżenia. W okresie od maja do lipca 2022 roku nigdy nikt nie zgłaszał mi poszukiwań mojej córki a pracowników policji spotykałam w tym czasie z córką na zakupach i nie wspominali nam oni o jej rzekomym zaginięciu. W kwietniu 2023 we Francji doszło ostatecznie – po 8 latach od złożenia przez Pana C wniosku o zabezpieczenie, do postępowania głównego – o powierzenie władzy rodzicielskiej. Francuski sędzia sądu apelacyjnego w Poitiers F. Bravo odrzuca wszystkie złożone przez moją pełnomocnik wnioski – o zbadanie ojca, zbadanie jego kompetencji rodzicielskich i ojcowskich, analizę nagrania z zachowaniem ojca przy odbiorze, podczas którego dopuścił w obecności świadków i służb do przemocy psychicznej i niszczenia mienia.
Sędzia nie dopuścił mnie do postępowania a co najważniejsze wydał fałszywe stwierdzenie, że Polski sąd nie wydał dotychczas żadnego postanowienia odmawiającego powrotu Amelie do Francji. Zataja zatem istnienie dokumentów, które polskie Ministerstwo Sprawiedliwości jako organ centralny przesyłało w sprawie. Przyznana mi francuska adwokat z urzędu,Pani Pascot, napisała 3 strony obrony w tak kluczowej sprawie trwającej 8 lat, które udostępniła mi do weryfikacji kilka dni przed terminem posiedzenia. Jedynie dzięki obecności na sprawie w Poitiers mojej polskiej mecenas, Pani Kamili Zagórskiej, sądowi została wręczona profesjonalne i pełne stanowisko w sprawie. 15.05.2023 roku Sąd w Poitiers wydał orzeczenie nakazujące powrót Amelie do Francji. Aby upozorować brak użycia stosowania przymusu wobec dziecka nakazał spotkania Amelki z ojcem, w celu odbudowy więzi, w każdy pierwszy weekend miesiąca, od soboty rano do niedzieli wieczorem w centrum mediacyjnym w Skorogoszczy. Ojciec dziecka albowiem skłamał, że dom dziecka w którym bezpodstawnie miała być umieszczona Amelka w ramach zabezpieczenia wydanego przez Sąd Rejonowy w Brzegu to przyjazne dzieciom centrum mediacyjne. W Skorogoszczy nie ma takiego centrum. Wie o tym doskonale referent w sprawie, sędzia Tomasz Polak, który we własnej osobie prowadził sprawę o zmianę decyzji o powrocie dziecka do Francji, nakazując pozostawienie jej w Polsce. Obecne skierowanie Amelki do placówki wydane przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, nie uwzględnia nowej decyzji z 15.05.2023 roku a precyzuje jedynie, że Amelka ma tam być doprowadzona ( jak skazaniec) od dnia 09.09.2022. w przypadku w którym nie zostanie doprowadzona, zastowane będą kary, a kiedy od 01.12.2023 nie zostanie wydana do Francji osiągną one 800 euro dziennie! W związku z tym, iż obawiam się, że system ustawia na nas po raz kolejny swoje sidła tak, aby tym razem pojmać mnie skutecznie w ramach kolejnej procedury w zakresie Europejskiego Nakazu Aresztowania czy sprawy karnej z artykułu 211 kk, błagam Państwa o pomoc. Ostatnim razem kiedy zostałam bezpodstawnie aresztowana, bez wylegitymowania przez policję kryminalną przed Ministerstwem Sprawiedliwości, wyrwano mi telefon i zastałam osadzona w areszcie na noc. Jeśli po raz kolejny plan taki zostanie zrealizowany, wówczas po zatrzymaniu mnie, Amelka zostanie pojmana wbrew swojej woli i wywieziona do domu dziecka a następnie przekazana obcemu człowiekowi. Osobie, która od lat wykazuje jedynie zainteresowanie córką poprzez stosowanie rozwiązań siłowych, naruszających wolę małoletniej. Mężczyźnie, który w sposób przedmiotowy traktuje obecnie już dojrzewającą kobietę, wydaje się w Polsce polskiego obywatela. Podkreślę, że Amelka nie mówi w jego języku on zaś nie posługuje się językiem polskim. Mam nieodparte wrażenie, że w tym przypadku system działa na zasadzie, dajcie mi osobę a ja znajdę na nią paragraf. Ordynarnie łamiące prawo ręczne sterowanie procedurami, brak dostępu do sprawiedliwego osądu, wyłączenie jawności, odmowa dostępu wglądu w część akt w kluczowych sprawach zaważających na nastoletnim i dorosłym życiu mojej córki – to wszystko musi się skończyć. Ja nie żądam wiele, tylko tego żebyśmy szanowano nasze prawa procesowe i prawa człowieka. Tego, żeby nasz kraj, tak ochoczo głoszący swoje wsparcie i ochronę rodzin i dzieci, naprawę to robił a nie tylko używał sloganów w czasie i przypadkach politycznie sprzyjających.
Prosimy o pomoc osoby decyzyjne, osoby które bronią praw człowieka i dzieci. A was wspaniali obserwatorzy, znajomi przyjaciele, poszkodowani przez system oraz sprzeciwiający się takiemu traktowaniu obywateli Polski błagam o to abyście udostępniali, oznaczali a także wysłali ten apel umieszczając go w komentarzach mediów społecznościowych osób ważnych, decyzyjnych, polityków. Proszę Was, aby wysyłać go na adresy mailowe wskazane w opisie z wnioskiem o informację zwrotną, co zrobiono w sprawie. To tak niewiele a tak dużo dla nas.